Kamienica Arona Schüssla
Stojąca w samym środku południowej pierzei pilzneńskiego Rynku piętrowa kamieniczka (Rynek nr 17) o eklektycznym wystroju architektonicznym frontonu, powstała na przełomie XIX i XX w. za sprawą pilzneńskiego kupca Arona Schüssla. Wspomniany mężczyzna był też zastępcą prezesa pilzneńskiego Towarzystwa Kredytowego i Pożyczkowego, założonego w 1899 roku. Kamieniczka jest piętrowym budynkiem o ceglanej strukturze tynkowanych ścian. Wzniesiono ją na planie zbliżonym do kwadratu z piętrową także oficyną i niewielkim ryzalitem na jej tyłach. Niemal cały parter zajmują dwa - przechodzące przez całą prawie jej głębokość - lokale sklepowe z dużymi witrynami i wejściami do nich od frontu oraz rozdzielające je sień z dwuskrzydłowymi płycinowymi drzwiami, stanowiącymi ozdobę wraz z wymodelowanymi w tynku poziomymi pasami i stylową uliczną latarnią zawieszoną na przytwierdzonym do fasady żeliwnym wysięgniku. Na piętrze zaś znajduje się obszerne mieszkanie obecnej właścicielki kamieniczki, które w okresie międzywojennym zajmowała rodzina pilzneńskiego adwokata dra Henryka Rosenberga.
Niezbyt duża kamieniczka Schüssla zwraca na siebie uwagę oryginalną formą i historyzującym wystrojem architektonicznym drugiej kondygnacji fasady, którą od dolnej oddzielają dwa gzymsy kordonowe, rozdzielone pasem gładkiego tynku. Zasadniczym elementem kompozycji wschodniej części górnej kondygnacji fasady jest obłożona glazurowymi cegłami w kolorze jasnego ugru, płycina przepru- ta dwoma oknami o pełnych tukach i wyjściem na balkon. Podparty masywnymi konsolami balon zdobi balustrada o słupkach, tralkach i nakrywach ze sztucznego kamienia. Górną fasadę zamyka wydatny gzyms koronujący wsparty przez cztery pary esowatych konsol. Nad nim wznosi się północna połać dachu pokrytego rombowymi płatami z dwiema „rokokowymi” lukarnami, zwieńczona żelazną balustradą. Natomiast zachodnia część fasady kamieniczki ma postać ledwie zaznaczonego ryzalitu z wejściem i witryną sklepową w przyziemiu z trzema powiązanymi z sobą pełnym łukiem wąskimi okienkami, tworzącymi formę romańskiego tryforium, wypełniającego zamkniętą łukiem odcinkowym ramę. Jej zwieńczenie stanowi szczyt o jednym oknie, flankowany dwiema parami filarków na smukłych postumentach po bokach, zwieńczony „barokową” formą architektoniczną. Całość stanowi nawiązanie do architektury schyłkowego okresu północno-zachodniego renesansu.